#Blog 41 - Verlost van vocht - Nebest B.V. : Nebest B.V.

4 maart 2021
Lesly Ignatius

#Blog 41 – Verlost van vocht

Soms voel je wel ‘nattigheid’ maar heb je geen idee waar het vandaan komt. Vochtplekken op plafonds, loskomend schilderwerk en schimmels op wanden zijn vaak tekenen die duiden op een gebrek aan de waterdichting in bouwconstructies. Maar waar zit het hem nu in? In die gevallen zou je bijna blij worden wanneer een zwakke plek in een dak het lekkagewater doorlaat en zodoende een zichtbare aanwijzing geeft voor de oorzaak van het euvel. Niets frustrerender dan vochtonderzoek zonder je vinger uiteindelijk op de zere plek (of in de dijk) te kunnen steken.

Gevaarlijk advies

Bij waterindringing in bouwconstructies, of die nu van beton, staal of hout zijn, wil je er natuurlijk zo snel mogelijk bij zijn om gevolgschades te voorkomen. Niet alleen bouwmaterialen kunnen namelijk aangetast raken door vocht maar ook de aanwezige gebouwinstallaties lopen een risico op waterschade. En dan hebben we het nog niet eens over de gebruikers van het gebouw. Het mag duidelijk zijn dat vocht en schimmels het binnenklimaat niet positief beïnvloeden. Of je moet natuurlijk dol zijn op een bedompte huislucht.

Lekkage!

Bij controle op aanwezigheid van actieve lekkages in een robuust industrieel bouwwerk kwam een inspecteur van Nebest onlangs verschillende situaties tegen waarbij de oorzaak van de lekkage min of meer snel duidelijk was. Na hevige regenbuien tijdens een dakrenovatie was er op de nog niet afgewerkte locaties veel regenwater onder de dakbedekking gekomen. Eenmaal onder de dakbedekking zocht dat water zijn natuurlijke weg naar het laagste punt in het dak. Over het algemeen zijn op de laagste punten in een dakvlak ook de afvoerpunten voor hemelwaterafvoer gelegen. Ook hier bleek dit het geval en grote hoeveelheden water lekten via het dak, direct naast de dakdoorvoeren, zo de installatieruimtes in en zorgde daar voor paniek.

Hansje Brinker

Helaas liep het water ook weg in andere lage punten in het dakvlak. Dit gezien de grote bruine vochtplekken in de plafonds van ruimtes zonder dakdoorvoeringen, maar wel direct onder de dakdilatatie. Deze dilatatie was ooit dichtgezet met band en flexibele kit maar bleek ondertussen volledig vergaan en liet zodoende het verzamelde hemelwater gemakkelijk door. In dit geval was de verouderde dilatatievoeg eigenlijk een geluk bij een ongeluk. Hierdoor kon het lekwater namelijk snel uit het dakpakket stromen, zonder verder al te veel schade aan te richten. Wanneer het vocht door de voeg was tegengehouden, en zich had opgehoopt, had dit zeker geleidt tot aanzienlijke schades aan de nieuwe dakbedekking.

Een kleine tweede ramp is hier dus afgewend doordat de voeg niet volledig afgedicht was, maar juist doordat het water weg kon lekken. Hoe een gebrek een redder kan worden. Hansje Brinker had deze ramp niet voorkomen.