Nebest inspecteert vuurtoren op de Maasvlakte

Cultuurhistorische waarde

De toren die in 1974 werd gebouwd, heeft niet alleen dienst gedaan als kustlicht, maar ook als radartoren en straalzender. Het licht is al sinds 2008 gedoofd en met de komst van de nieuwe radartoren op de tweede Maasvlakte in 2018 is ook de radarfunctie komen te vervallen. Sinds 2019 wordt de toren als gemeentelijk monument beschouwd vanwege de cultuurhistorische waarde. In opdracht van het Rijksvastgoedbedrijf heeft Nebest een volledige inventarisatie uitgevoerd van de huidige staat van de toren en de nog aanwezige installaties.

Bouwmethode

De vuurtoren op de Maasvlakte is met 65 meter de hoogste van Nederland en is gestort met een glijdbekisting. Hierbij beweegt de kist tijdens het storten langzaam omhoog. Dit gebeurt in een zodanig tempo dat het beton dat aan de onderzijde uit de kist komt voldoende sterk is om uit zichzelf te blijven staan. Terwijl aan de bovenzijde wordt gestort, wordt het uitkomende oppervlak aan de onderzijde afgewerkt en nabehandeld. Tot op de dag van vandaag zijn aan de binnenzijde van de toren de kenmerkende sporen van de glijdbekisting nog zichtbaar.

Torenhoge inspectie

Vanuit een hoogwerker van maar liefst 70 meter hebben onze inspecteurs de buitenzijde van de toren op handafstand geïnspecteerd. Een mooie bijkomstigheid was het prachtige uitzicht over de haven van Rotterdam. De inspecteurs hebben naast het afkloppen van het betonoppervlak, ook metingen verricht en kernen geboord voor verdere analyse in het eigen materiaalkundig laboratorium van Nebest. Ook de binnenzijde is geïnspecteerd en bemonsterd. Daarnaast is van zowel de elektrische installatie als de liftinstallatie de toestand bepaald. Een bijzondere ervaring voor alle betrokken inspecteurs in een object waar niet veel mensen binnen zijn geweest!

Dit onderzoek is uitgevoerd samen met Osnabrugge Elektrotechniek, Liftintermediair en Mateco.